Bir de yeni bir takdik var : " sizin çocuk özel " durumu. Eğer çocuk yaramazsa "hiper aktif" denip bazı merkezlere yollanıyor. Yok eğer çocuk normal ise ona da " yaşıtlarından üstün" etiketi yapıştırılıyor. Ehhh siz de tabii ki ebeveynler olarak iyi birşeyler yapmış olmanın verdiği mutlulukla bu kandırmacaya hemen kanıyorsunuz. Bırakın zeka seviyesini ; şahsen benim etrafımda doğmuş olan tüm çocukların fiziksel gelişimi bile hep "yaşıtlarının üzerinde " olmuştur. Anne ve baba, bu habere nasıl sevinir nasıl böbürlenir anlatamam. Zaten "tatmin" duygusu henüz tatmin olmadığından olsa gerek , neredeyse bir sonra ki doktor kontrolüne gidene kadar çocuğu gören tüüüüümmmm insanlara şu "chart" ın ne kadar ilerisinde olduğu anlatılır. Normaller 55 cm iken sizin çocuk 59 cm dir ki bu da yaşıtlarının bilmem kaç ay önünde olduğunun göstergesidir.
Bizim ki hep özeldir. Bu şartlı reflex olabilir mi?
Yoksa şu şartlı reflex durumu gereksiz yada yersiz bir şeyler olabilir mi? Oluruna bırakabilir miyiz? kendimizi, çocuklarımızı, ilişkilerimizi...................
Ben yapmaya çalışıyorum. Bırakmaya meğilliyim........... Çocuklarımın gelişimi ve akademik başarısı için elimden geleni yapıp onları asla arap atı durumuna sokmamaya kararlıyım. Onlara nefes almak için fırsat tanıyorum. Çocukluklarını yaşamalarının en hayırlısı olduğu kanaatindeyim.
Kendimi ve ilişkilerimi bıraktımmmmmm. Tavsiye ederim, rahat olmaktan zarar görmeyeceksiniz. Ben anladım ki yapmak zorunda olduklarımdan dolayı takdir almıyorum ama yapmadığım an ise afaroz oluyorum. Ehhh o zaman kendimi yormaya gerek yok istediğimi yapıp sadece dürüst oluyorum. İlişkiler o zaman daha sağlam ve keyifli oluyor inanın.Yapmacık ilişkilere ne vakit ayırabilirim ne de sabır gösterebilirim. Less is always more............
Bu arada gerçekten karikatürde ki gibi köpekler kedileri neden kovalar yemiyecekse .......... Peki, Biz neden koşuyoruz? Etrafımızdakileri de peşimize takıp durmadan koşuyoruz bir bilen var mı ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder