İşte tam beni anlatıyor. Busily, desperately artık her ne ise ben JOY un peşindeyim. Şu kara sıkıcı ve tatsız haberlerle dolu günlerde ben kendimce yapmam gerekenleri yapıp üzerine evde ki işleri halledip yine de yine de JOY un peşindeyim. Bunu yapmak her zaman kolay olmuyor , isyan edişlerim tabii ki olmuyor değil ama vaz geçmiyorum.
Mesela bana meditasyon gibi gelen GREGORY COLBERT in çalışmalarını seyretmek yada deliler gibi gürültü çıkarsalarda kahkaha atan çocuklarımı seyretmek (-burada parantez şart,gürültü dememin sebebi alt katımızda oturan ruh sağlığı pek yerinde olmayan insanlar) ama bu seyredişimde sanki yok oluyorum nefes bile almıyorum.
Bana iyi gelen şeylerin ilki tabii ki çocuklarım. Onlara kızarken bile içimden " ne kızıyorsun yaparsa yapsın " deyip alıp deli gibi öpmek geliyor. Yani diyeceğim şu ki şu neşe yok mu? neşe hayatımızın sağlıktan sonra gelen anlamı . Ve onu kaybetmemek için elimizden ne geliyorsa yapalım. Gregory Colbert demişken http://www.ashesandsnow.org/ mutlaka bu sayfayı gezin derim. Hoparllör sesi açık ve sessiz bir odada yanlız olmanız ise, daha fazla keyif almanızı sağlıyacaktır . Bana inanın.
Her zaman gülebilmek üzere.
Sen okadar güzel yazıyorsunki hepsine bayılıyorum senin kadar etkili bir şey yazamamaktan korkuyorum.
YanıtlaSilŞımarırım görürsün.Zaten bugün yatkınım.....Twitter da benim bir yazımı kitap eleştirileri ve tanıtımları yapan bir sayfa paylaşmış. 1 Haziran da ben daha yeni fark ettim çok hoşuma gitti. Cem Mumcu'nun kitabıyla ilgili bir yazıydı....
YanıtlaSil